ต้นอะราง

ชื่อสามัญ (อังกฤษ): Arang Tree (ใช้ตามชื่อท้องถิ่น)

ชื่อวิทยาศาสตร์: Dipterocarpus obtusifolius

ชื่ออื่นในไทย: กะลงเขา, กระพี้เขา, สยา (ภาคเหนือ), จะเร (กะเหรี่ยง), ตะเคียนราง

วงศ์: Dipterocarpaceae

ลักษณะทั่วไป

ไม้ยืนต้นผลัดใบ ขนาดกลางถึงใหญ่ สูงได้ประมาณ 1530 เมตร

เรือนยอดแผ่กว้าง ไม่เป็นระเบียบ

เปลือกต้นสีเทาหรือเทาอมดำ แตกลึกตามยาว

ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปไข่กว้างถึงเกือบกลม ปลายใบมน ขอบใบเรียบ ผิวใบสาก

ดอกออกเป็นช่อ สีชมพูม่วงอ่อน มี 5 กลีบ

ผลเป็นผลมีปีก 2 ปีกยาว ช่วยให้ปลิวไปตามลม

จุดเด่น

เป็นไม้ท้องถิ่นของป่าเบญจพรรณแล้งในประเทศไทย ลาว เขมร

เนื้อไม้แข็งปานกลาง ใช้ในงานก่อสร้าง เช่น ทำเสา กระดาน เครื่องเรือน

เรซิน (ยางไม้) ใช้ผสมน้ำมันยาง ทำวัสดุกันซึม ทาเรือ ฯลฯ

มีความสำคัญทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมในบางชุมชนท้องถิ่น

โตช้า แต่มีอายุยืน

ใช้ในโครงการฟื้นฟูป่าเต็งรังหรือป่าเบญจพรรณ

ปลูกเพื่อใช้ประโยชน์ด้านไม้ และสร้างระบบนิเวศธรรมชาติ

เรซินจากเปลือกใช้ทำวัสดุก่อสร้างหรือเชื้อเพลิงพื้นบ้าน

นิยมปลูกในพื้นที่อนุรักษ์ และแหล่งเรียนรู้ทางพฤกษศาสตร์